| 1) | Heij was erne Menß, dän man nit so gau vergett, |
| dän fast, met beide Been, op dem Bojem stett. | |
| Heij nohm ons beij de Hand, on heij wees ons de Wäg, | |
| was ömmer förr ons door, in Glöck on ok in Pech. Heij hat et | |
| nie ganz lecht, merr heij miek noots nit schlapp - onse Pap. | |
| 2) | Heij het ons gelehrt, wat gut on rechteg es, |
| ging sonndags nor de Kerk, on freijdags oot heij Fes. | |
| Heij het in sirnen Hof geschuffelt on gesääjt, | |
| on het öm eijges noch met tachenteg gespääjt. Heij was van | |
mär ges frug bes oomes laat op Drap - onse Pap. |
|
| 3) | Heij miek ömmer Spaß, het vööl met ons gelacht, |
| heij sat voll Humor, dän hat heij wäll gepacht. | |
| On af on tu dann dääj heij sich en Schnäpske kippe, | |
| dorbeij dääj heij ons dann en ganz kleijn Öögske knippe. Heij | |
sääj, dat es gesond, regt aan van´t Hart de Klapp - onse Pap. |
|
| 4) | Heij was erne Menß, dän man nit so gau vergett, |
| so erne, dän ganz fast inne Sattel sett. | |
| Nouw ston weij an sin Graf, heij es van ons gegohn, | |
| on weij weij körnnen et noch ömmer nit verstohn. Weij spräken | |
| en Gebät, on setten af de Kapp - för onse Pap - o n s e Pap. |